Średnica 110 mm to jeden z najczęściej wybieranych wariantów rur PVC w instalacjach kanalizacyjnych. Używana w pionach, poziomach, odprowadzeniach z urządzeń sanitarnych i odwodnieniach, stała się standardem w budownictwie jedno- i wielorodzinnym. Ale czy faktycznie pasuje do każdego zastosowania i czy ma jakieś ograniczenia, o których warto wiedzieć?
Do czego najczęściej stosuje się rurę PCV o średnicy 110 mm?
Rura PVC o średnicy 110 mm wykorzystywana jest przede wszystkim do wewnętrznych i zewnętrznych instalacji kanalizacji grawitacyjnej. W budynkach mieszkalnych najczęściej pełni funkcję pionów kanalizacyjnych, które zbierają ścieki z toalet, wanien, umywalek i pralki. Na poziomach montuje się ją jako główne przewody odpływowe, prowadzone do pionu lub do przykanalika. Ze względu na uniwersalny rozmiar 110 mm rura ta pasuje do większości kształtek i trójników dostępnych na rynku. Może być także stosowana w systemach odwodnień liniowych, a po odpowiednim zabezpieczeniu – również w kanalizacji zewnętrznej, prowadzonej w gruncie. Jej zastosowanie ogranicza się wyłącznie do pracy bezciśnieniowej i grawitacyjnego przepływu ścieków.
Dlaczego rura PCV 110 jest tak popularna w instalacjach kanalizacyjnych?
Popularność rury PCV 110 wynika z kilku kluczowych czynników. Po pierwsze – jest to średnica zgodna z normami stosowanymi w większości urządzeń sanitarnych, dzięki czemu umożliwia szybki montaż bez konieczności stosowania redukcji. Po drugie – sama rura jest lekka, łatwa do transportu i montażu, a jednocześnie wystarczająco wytrzymała do większości domowych i komercyjnych zastosowań. Łączenie poprzez kielichy z uszczelką eliminuje konieczność klejenia czy spawania, co znacząco skraca czas instalacji. Dodatkowo rury te są odporne na działanie większości chemikaliów obecnych w ściekach domowych i wykazują dobrą żywotność nawet przy dużej wilgotności i zmiennych temperaturach. Ich moduł elastyczności pozwala również na kompensację drobnych przemieszczeń gruntu bez ryzyka pęknięć.
Jakie są ograniczenia i potencjalne wady rury PCV 110?
Mimo wielu zalet, rura PCV 110 nie jest pozbawiona ograniczeń. Przede wszystkim nie nadaje się do transportu cieczy pod ciśnieniem – jej konstrukcja przystosowana jest wyłącznie do przepływu grawitacyjnego. Rura ta jest również wrażliwa na działanie promieniowania UV, dlatego montaż na zewnątrz bez zabezpieczenia może prowadzić do degradacji materiału. W warunkach niskich temperatur PCV traci elastyczność i może pękać pod wpływem uderzenia lub punktowego nacisku. Kolejnym ograniczeniem jest niewielka odporność na wysoką temperaturę – ścieki o temperaturze przekraczającej 60–70°C mogą powodować odkształcenia, zwłaszcza przy długotrwałej ekspozycji. Należy też unikać agresywnych rozpuszczalników i substancji organicznych, które mogą uszkadzać strukturę tworzywa.
Czym różni się rura PCV 110 od rur z innych materiałów, takich jak PP czy PE?
Rura PCV 110 różni się od rur z polipropylenu (PP) czy polietylenu (PE) przede wszystkim właściwościami fizykochemicznymi i zakresem zastosowań. PVC jest twardszy i mniej elastyczny niż PP czy PE, dzięki czemu zapewnia większą stabilność wymiarową, ale mniejszą odporność na uderzenia i zginanie. Rury PP lepiej znoszą wysokie temperatury i mogą być stosowane w instalacjach kanalizacyjnych z wodą gorącą, gdzie PCV nie zdaje egzaminu. Z kolei PE wyróżnia się dużą elastycznością i wytrzymałością mechaniczną, dlatego jest często używany w instalacjach zewnętrznych i w systemach przyłączy wodociągowych. Każdy z tych materiałów ma swoje konkretne przeznaczenie, a wybór między nimi powinien opierać się na warunkach pracy instalacji, rodzaju medium i wymaganiach dotyczących trwałości.
Szeroka oferta rur PCV fi110 dostępna jest na https://www.bricoman.pl/artykuly-hydrauliczne/kanalizacja-wewnetrzna/rury-i-ksztalki-fi-110/
Jak prawidłowo montować rury PCV 110, aby uniknąć problemów eksploatacyjnych?
Prawidłowy montaż rury PCV 110 wymaga zachowania odpowiedniego spadku, który umożliwia swobodny przepływ ścieków bez zalegania. Najczęściej stosuje się spadek w zakresie 2–3%, zależnie od długości przewodu. Przed połączeniem należy oczyścić i osuszyć kielich oraz koniec drugiej rury, a następnie pokryć je środkiem poślizgowym przeznaczonym do PCV. Po złożeniu elementów nie wolno obracać ich względem siebie, aby nie uszkodzić uszczelki. Rury muszą mieć możliwość pracy pod wpływem zmian temperatury, dlatego nie należy montować ich na sztywno ani bez kompensatorów rozszerzalności. Po zakończeniu montażu warto wykonać próbę szczelności układu, szczególnie jeśli rura będzie zabudowana lub prowadzona w posadzce. Tylko staranny i przemyślany montaż zapewni długą i bezawaryjną eksploatację.
