W Chodzieży pamiętano o Smoleńsku

Chodzież Najnowsze Wydarzenia

W jedenastą rocznicę katastrofy smoleńskiej, pod tablicą upamiętniającą tragedię w Chodzieży, zapłonęły znicze. O obywatelskim obowiązku pamiętali członkowie Chodzieskiego Stowarzyszenia Patriotycznego. Nie zapomniano też o prezydencie Ryszardzie Kaczorowskim i jego związkach z naszym regionem.

?Dziesiątego kwietnia upamiętniliśmy pamięć ofiar tragedii smoleńskiej. Została odmówiona krótka modlitwa oraz złożone kwiaty i zapalone znicze pod tablicą upamiętniającą ofiary tragedii smoleńskiej. Przedstawiciele Chodzieskiego Stowarzyszenia Patriotycznego zapalili także znicze w Zakątku Katyńskim przy kamieniu prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego, honorowego obywatela Chodzieży? ? informują członkowie CHSP. Związki byłego prezydenta z Chodzieżą są niezwykle silne. Prezydent Ryszard Kaczorowski, gościł w Chodzieży we wrześniu 2008 roku. Była to pierwsza ? wcześniej był w Budzyniu – wizyta ostatniego Prezydenta RP na uchodźstwie w naszym mieście. Prezydenta uroczyście witali włodarze powiatu i miasta, starosta Mirosław Juraszek i burmistrz Jacek Gursz. Już w pierwszym dniu pobytu, podczas uroczystej sesji Rady Miejskiej, prezydent Kaczorowski otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Chodzieży. Laudację na cześć jego Ekscelencji wygłosił paulin, O. Eustachy Rakoczy. W tym samym dniu Prezydent wziął udział w odsłonięciu tablicy upamiętniającej pobyt Józefa Wybickiego na placu w Margoninie. Kolejny dzień wizyty wypełniła msza święta w intencji ojczyzny, podczas której odbyło się poświęcenie sztandaru chodzieskiego koła Związku Sybiraków. Prezydent odwiedził również Miejskie Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące im. Leona Kruczkowskiego.

Tragedia smoleńska, zabrała człowieka wyjątkowo bliskiego naszemu miastu i powiatowi. Do dziś z żalem i powagą wspomina go wiele osób. Po jego obecności w Chodzieży, Budzyniu i Margoninie pozostały liczne ślady. Warto o nich pamiętać. Nie tylko z okazji rocznic i jubileuszy.

Przemysław Lasota

Przed jedenastoma laty wydarzyła się jedna z największych tragedii w dziejach naszego kraju. Tragedia, tym bardziej straszna, że działa się niemal na naszych oczach. Naród zjednoczył się w żałobie. Niestety na krótko. Już w kolejce do księgi kondolencyjnej w Pałacu Prezydenckim, rozpoczęły się polityczne dyskusje, swary i podejrzenia. Szybko podjęli je politycy zrzucając na siebie winy i wzbudzając nieufność. Po jedenastu latach dyskusje nie ustały. Z tragedii nadal czerpie się polityczne zyski. Wydaje się jednak, że szczerość i prawda intencji, pozostają w lokalnych, obywatelskich działaniach. Te w naszym mieście, udawadniają członkowie Chodzieskiego Stowarzyszenia Patriotycznego.

Pamiętam, że w dniu katastrofy byłem w sklepie z materiałami budowlanymi. W radio podano informację, że samolot z Prezydentem Polski Lechem Kaczyńskim, jego żoną Marią Kaczyńską i 94 innymi osobami rozbił się pod Smoleńskiem w Rosji. W pierwszej chwili nie docierało do mnie, że to się naprawdę wydarzyło. Jak mogło do takiej katastrofy dojść? Przecież tym samolotem leciały najważniejsze osoby w państwie, wiele wybitnych osób, dowódcy wojskowi, politycy, członkowie załogi? A jednak. Poczułem smutek i wielką stratę. W pierwszych godzinach i dniach po katastrofie wydawało się, że wszyscy się zjednoczyli w wyniku tej tragedii. Na krótko…Po jedenastu latach nadal czuję wielką stratę. Przede wszystkim straciła Polska, gdyż zginęli najwybitniejsi Polacy, co szczególnie widać z perspektywy lat. Szkoda, że do teraz nie udało się wyjaśnić wszystkich okoliczności i przyczyn tej katastrofy. Według mnie wynika to z popełnionych błędów w czasie śledztwa. Mam nadzieję, że w końcu się to uda, a katastrofa zacznie łączyć Polaków a nie dzielić.

Dariusz Klimas

Wydarzenia z dnia dziesiątego kwietnia 2010. roku  zastały mnie w pracy. Podczas wykonywania swoich obowiązków, zauważyłem duże poruszenie wśród innych pracowników?po chwili, jeden z nich podszedł do mnie i oznajmił, że prawdopodobnie doszło do katastrofy samolotu prezydenckiego w Smoleńsku. W tym czasie nie było wiadomo czy ktoś przeżył lub zginął podczas katastrofy. Zaczęliśmy wsłuchiwać się w wiadomości płynące bez przerwy z radia. W miarę upływu czasu,  i zaczęło do nas docierać, że wydarzyło się coś naprawdę strasznego. Zginęła Para Prezydencka oraz wielu bardzo ważnych dla naszego kraju ludzi. Świadomość tego wydarzenia stawała się coraz bardziej przerażająca. Smutek, żal, odrętwienie i cisnące się na usta pytanie, co teraz będzie? W tamtym czasie, moja myśl była taka, że była to zwykła katastrofa lotnicza. Z upływem czasu mam coraz bardziej mieszane uczucia jeśli chodzi o sposób podejścia i działania naszych służb i władz. Mam niedosyt, że pomimo tylu lat jest nadal tyle niewiadomych, tyle pytań i brak odpowiedzi. Chciałbym, żeby sprawa się wyjaśniła, chociaż będzie to trudne, dałoby to ukojenie i spokój rodzinom i nam, zwykłym obywatelom.

Monika Gierczak

Pamiętam ten dzień bardzo dobrze, byłam w klasie maturalnej, przygotowywałam się do egzaminu na prawo jazdy. Wiadomość o katastrofie samolotu prezydenckiego była wprost nie do uwierzenia; jak samolot z prezydentem mógł ulec katastrofie?!  Z wielkim niedowierzaniem śledziło się wszelkie informacje w mediach, z nadzieją, że okaże się, że są osoby, które jednak przeżyły. W czasie nauki jazdy jaką wówczas odbywałam nastąpiła minuta ciszy, niektóre auta zjeżdżały na pobocze, chyba wtedy do mnie dotarło, że tych osób już z nami nie ma. Zginęło 96 osób; chciały one oddać hołd, tym którzy swoje życie stracili w Katyniu. Bardzo żal mi było prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego, którego miałam okazję zobaczyć i posłuchać na żywo, kiedy odwiedzał liceum, do którego uczęszczałam. Po latach ta katastrofa nadal budzi emocje. Wielka szkoda, że jest pretekstem do kłótni i waśni politycznych, takie momenty powinny Polaków łączyć.

Chodzieskie Stowarzyszenie Patriotyczne zarejestrowane zostało przed dwoma laty. Zarząd stanowią: Przemysław Lasota ? prezes, Dariusz Klimas ? sekretarz oraz Monika Gierczak ? skarbnik. Celem stowarzyszenia jest realizacja zadań w zakresie działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych oraz integracji środowisk lokalnych, wspierania inicjatyw lokalnych, edukacji i wypoczynku dzieci i młodzieży, kultywowania i popularyzowania tradycji narodowych i postaw patriotycznych, kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i dziedzictwa narodowego, wspierania i upowszechniania kultury fizycznej, ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego, turystyki i krajoznawstwa, promocji zdrowia, ratownictwa i ochrony ludności, wyrównywanie szans dzieciom i młodzieży wykluczonym społecznie, lub zagrożonym wykluczeniem społecznym, a w szczególności wyrównywanie ich deficytów rozwojowych oraz umiejętności społecznych. Działalności na rzecz integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób. Działalności charytatywnej, działalności na rzecz osób niepełnosprawnych i osób w wieku emerytalnym. Upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także działań wspomagających rozwój demokracji.

Edytor